ส.ต.ต.จันทร์สุดา คงเมือง นักเรียนทุน"ต้นกล้าสงขลานครินทร์ รุ่นที่ ๑ พ.ศ.๒๕๔๘ ในฐานะครูโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนในวันนี้ เล่าถึงชีวิตตัวเอง ผ่านทั้งทางจดหมายเมื่อครั้งเสนอขอรับทุนและให้สัมภาษณ์แก่คณะทำงานโครงการฯ หลังจบการศึกษา เข้าสู่เส้นทางการทำงานแล้ว มีความสำคัญสรุปได้คือ

มีพื้นเพเป็นคนบ้านควนหนองหงส์ อำเภอชะอวด จังหวัดนครศรีธรรมราช เขียนใบสมัครขอรับทุนฯขณะเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่๓ โรงเรียนขยายโอกาสตำรวจตระเวนชายแดนบ้านท่าข้าม อำเภอชะอวด ได้เกรดเฉลี่ย ๓.๐๙ พ่อแม่หย่าร้าง ทั้งคู่ไปมีครอบครัวใหม่ปล่อยจันทร์สุดากับน้องอีกคนให้อยู่กับตาและยายผู้ชรา อายุกว่า ๗๐ ปี ยายทำขนมพื้นบ้านเล็กๆน้อยๆขาย(ให้จันทร์สุดาเดินเร่ขาย) ตามีอาชีพรับจ้างทั่วไปชนิดหาวันกินวัน ในใบสมัครระบุว่าที่บ้านไม่มียานพาหนะแม้แต่จักรยาน ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีโทรศัพท์(ทั้งโทรศัพท์บ้านและมือถือ) ไม่มีโอกาสศึกษาต่อสูงกว่ามัธยมศึกษาปีที่ ๓ อย่างแน่นอน ถ้าไม่ได้รับทุนหรือมีเงินกู้ เมื่อได้รับการพิจารณาให้ได้รับทุนฯได้เข้าศึกษาต่อที่โรงเรียนชะอวด อ.ชะอวด จ.นครศรีธรรมราช และสอบเข้าศึกษาต่อได้ในคณะทรัพยากรธรรมชาติ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ หลังจบการศึกษาเข้าทำงานหลายแห่งทันทีเพื่อหาเงินส่งน้องเรียนและเลี้ยงดูตา-ยายผู้ชรา จากนั้นจึงสมัครสอบบรรจุเป็นครูในโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนตามอุดมการณ์ที่เคยตั้งไว้ ได้ยศสิบตำรวจตรีอีก ๒ ปี จึงสามารถสอบปรับวุฒิเป็นร้อยตำรวจตรีได้ ที่อยากเป็นครูตชด.เพราะตนเองก็จบมัธยมต้นจากโรงเรียนในพื้นที่ห่างไกลดังกล่าว จึงอยากสนองคุณแผ่นดิน

ครูโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนคนนี้ ส่งเสียงสะท้อนถึงกองทุน"ต้นกล้าสงขลานครินทร์"ว่า

"ทุนต้นกล้าสงขลานครินทร์เปรียบเสมือนลมหายใจทางการศึกษาของข้าพเจ้า เพราะหากไม่มีลมหายใจนี้ ป่านนี้ชีวิตข้าพเจ้ายังไม่รู้จะเป็นยังไง อาจจะไปอยู่ตามโรงงานขายแรงงานอยู่ที่ไหนสักแห่ง แต่เพราะข้าพเจ้าได้รับทุนฯ จึงทำให้มี ส.ต.ต.หญิงจันทร์สุดา ชูเมืองในวันนี้ ได้ทำหน้าที่เป็นครู ตชด. เพื่อตอบแทนคุณแผ่นดิน ...ข้าพเจ้าขอตอบแทนด้วยการเป็นครูที่ดีของศิษย์ และเป็นตำรวจตระเวนชายแดนที่ดีของประเทศชาติ..."

นี่คืออีกหนึ่งตัวอย่างของเส้นทางการสร้างสรรค์โอกาสทางการศึกษาให้แก่เด็กนักเรียนยากจนในชนบทของกองทุนที่มุ่งสนองพระราชปณิธานของสมเด็จพระราชบิดา สมเด็จฯเจ้าฟ้ากรมหลวงสงขลานครินทร์พระองค์นั้น!